تحمل کردن افراد متفاوت در اکوسیستم استارتاپی هر شهری کافی نیست 1395/01/16

عصر امروز با دوستی در مورد افراد موجود در اکوسیستم استارتاپی تبریز صحبت می‌کردیم. صحبت به جایی رسید که یهو برگشتم و گفتم «گاهی وقت‌ها تحمل کردن بعضی از رویکردها و افراد خیلی سخت می‌شه». و حالا که چند ساعت از رفتن  اون دوست می‌گذره و کمی آروم‌تر شدم حس می‌کنم حرفی که زدم از روی خستگی این روزهام هست.

واقعیت ماجرا این هست که تو اکوسیستم تبریز و کلن هر شهری در ایران افرادی وجود دارن که واقعن دغدغه بهتر شدن وضعیت اون شهر برای راه‌اندازی استارتاپ‌ها دارن ولی لزومن رویکردی که دارن با تفکرات من یکسان نیست. یکی از عقایدی که من داشتم این بود که باید سعی کنیم همه رو کنار هم داشته باشیم و هم دیگه رو تحمل کنیم. حالا که یکم بیشتر به موضوع عمیق می‌شم می‌بینم که ما «نـیـاز» داریم، تاکید می‌کنم نیاز داریم به داشتن رویکردهای متفاوت. این موضوع یه امر «اختیاری» نیست. یعنی من باید رویکردم رو از اینکه باید کسی رو «تحمل کنم» به اینکه «نیاز هست» به بودنش تغییر بدم.

بیایین این مورد رو با یه مثال عینی باز کنیم؛ چندین سال بود که جلسات باز نرم‌افزاری تبریز هر هفته برگزار می‌شد. ما معمولن سالی یه بار جلسه‌ای می‌ذاریم که اعضا شرکت می‌کنن و در مورد تغییراتی که باید در سال جدید در جلسات بدیم صحبت می‌کنیم. در آخرین جلسه که سال قبل داشتیم ایده‌های مختلفی برای بهتر شدن جلسات مطرح شد که خیلی از اون‌ها باهاشون مخالفت شد و هیچ وقت در سال جدید از اون‌ها استفاده نشد. به نظرم کاری که می‌تونستیم بکنیم این بود که به جای اینکه اون ایده‌های جدید رو تو اون جلسه نابود کنیم، یه دورهمی جدید رو با اون رویکردها ترتیب می‌دادیم. چه اشکالی داره ما دو تا رویداد دورهمی در مورد بحث‌های فنی و نرم‌افزاری تو شهر داشته باشیم ولی با رویکرد‌های متفاوت. به نظرم حتا این خودش باعث می‌شد که کیفیت هر دو دورهمی بالا بره و سرآخر به نفع کل اکوسیستم بود.

متحد در تفاوت‌ها

شاید بگین که آرش آیا این کار باعث نمی‌شه گروه‌ها تجزیه بشن. به نظرم نه. مثلن در مورد همین دورهمی به نظرم برای مخاطب این نوع دورهمی‌ها تفاوتی نمی‌کنه کدوم دورهمی رو شرکت کنه. مهم این هست که از مطالب ارایه شده استفاده کنه و یه شبکه‌سازی‌ای آخر سر انجام بده. به نظرم دادن راه‌کارهای موازی با رویکرد متفاوت ولی با هدف یکسان خیلی هم می‌تونه برای تمام افراد اون اکوسیستم مفید باشه.

اما همه این اتفاق‌ها شرط داره؛ شرطش این هست که یادمون نره تحمل کردن کافی نیست، باید نیازمند بودن‌مون رو به وجود افراد متفاوت در اکوسیستم استارتاپی شهرمون، درونی کنیم.

نظرات خوانندگان این نوشته

احسان امینی — ۱۳۹۵/۰۱/۱۶
مثل همیشه عالی بود. دقیقا در این زمینه باهات موافقم. یاد حرف استفان کاوی افتادم که میگه Don’t tolerate difference. Appreciate it
ما باید اهمیت تنوع رو از اکو سیستم های طبیعی یاد بگیریم. بنیاد فرگشت بر تنوع قرار داره، تازه از نوع تصادفی!
محسن برجی — ۱۳۹۵/۰۱/۱۶
ممنون از یادداشت خوبت.
همین چالش و دغدغه را در شهر مشهد هم داریم و به نظر می‌رسه باید یاد بگیریم راحت‌تر با هم کنار بیاییم و بپذیریم که تنوع نگاه‌ها، کمک می‌کنه که اکوسیستم پیشرفت کنه.
همچنین امیدوارم این یادداشت شروعی باشه برای نوشتن بیشتر در بلاگ شما در سال جدید.
میکائیل — ۱۳۹۵/۰۱/۱۷
مطلب بسیار خوبی بود.
این موضوع معمولا همه جایی هست که آدم ها فکر میکنند چونکه کسی اینکار رو نکرده پس اشتباهه ، خیلی از جلساتی که خودتون مثال زدید به این دلیل رویکردش تغییر نمیکنه چونکه تا حالا هیچ دورهمی اینکار رو نکرده و دلایل و مانع هایی رو میارن به جای شروع یک تغییر و پذیرش سایر عقیده ها ...
واقعا گاهی وقتها باید با یک سبکی که تا حالا کسی انجام نداده کار کرد ...
ممنون آرش عزیز
حامد تکمیل — ۱۳۹۵/۰۱/۱۷
ما در شیراز هم همین مورد رو تجربه کردیم و همین تجربه ما هم موید حرف آرش هست. البته بعضی مواقع این تفاوت ها رنگ سو استفاده به خودش می گرفت. در چنین مواقعی راهکار ما این بود و هست که عرصه رو خالی نکنیم و کماکان به فعالیت های مثبتی که در نظر داشتیم ادامه بدیم.
رضا هاشمی — ۱۳۹۵/۰۱/۱۸
سلام آرش جان
موضوعی که اشاره کردید را میشه در چارچوب افزایش تحمل پذیری و تنوع آرا پذیرفت و خیلی خوبه.
موضوعی که میخوام روش تاکید کنم اینه که نباید بازه تحمل پذیری را به تلقین اینجور "اشکالی نداره تازه بهترم هست" ها آنچنان کرد که هر شارلاتانی فرصت خودنمایی و تاثیر گذاری پیدا کنه. اتفاقی که در فضای استارتاپی ایران افتاده.
محمد زاهدی — ۱۳۹۵/۰۱/۲۰
آرش عزیز, لزوم وجود عقاید مختلف یک طرف است. کارشنکی و نابود کردن داشته ها و ... به خاطر حسادت ها یک طرف.

نظری در این مورد دارید؟ خوشحال می‌شم اون رو برام ارسال کنید

من از ایمیل شما برای نمایش تصویر شما توسط سرویس gravatar استفاده خواهم کرد. من هم مثل شما از اسپم متنفرم.
برگشت به جلد وب سایت

آرش هستم، آرش میلانی، هـکر و نینجای خوشحال‌سازی و عاشق کوه و دشت و هرگونه ادونچر و عضوی از تیم هیجان انگیز نارمند.

‌در مورد توسعه وب، برنامه‌نویسی، بهبود روند انجام کارها، طراحی برای تجربه‌کاربری بهتر و هر اونچه که برای یک هـکر می‌تونه مهم باشه می‌نویسم.
به هر دلیلی می‌تونین به آدرس me[at]arashmilani.com ایمیل بفرستین. راستی می‌تونم به محض انتشار مطلبی جدید، از طریق ایمیل شما رو خبردار کنم.
کافی است ایمیلی با عنوان «نینجا من رو از نوشته‌هات خبر دار کن» یا شبیه اون برام بفرستین. به هر حال خودم قرار هست جوابش رو بدم نه یه برنامه کامپیوتری یا روبوت :)

Error: Something went wrong!