چگونه طرز فکری می‌تواند مانع یادگیری ما شود 1393/06/02

این طرز فکر که همه ما با آن آشنا هستیم از همان کودکی با ما همراه بوده. از همان روزهایی که پدر یا مادرمان برای تشویق ما در درسی از این جمله استفاده کرده‌اند که «تو در ریاضی استعداد داری» و بعد ما با خودمان فکر کردیم که «من در ریاضی استعداد دارم» و بعد روزی روزگاری در یکی از امتحان‌های همون درس نمره خوبی نگرفتیم و با خودمان فکر کردیم که «اونا در مورد من اشتباه فکر می‌کردن».

نوازنده‌ای ۱۸ ساله با توجه به علاقه‌ای که به آواز خواندن داشت شروع به تمرین آواز می‌کند و در کلاس‌های آواز شرکت می‌کند. در ۲۵ سالگی استادش به اومی‌گوید که بهتر هست به همان نوازندگی خود برگردد و فکر آواز را از سرش بیرون کند چون واقعن در این زمینه بی‌استعداد هست. اون پسر جمله استادش را اینگونه تفسیر می‌کند که باید بیشتر تلاش کند و سرانجام در سن ۲۹ سالگی وقتی برای استادی دیگر برای اولین بار آواز می‌خواند استاد می‌گوید «پسر جان انسان‌ها به هنگام تولد یا استعداد آواز دارند یا ندارند... تو شانس آوردی که این استعداد رو داشتی!»

اغلب ما از دوران کودکی با  «ذهنیت ثابت» بزرگ شدیم. می‌توانید با شنیدن جملاتی مثل «اون برنامه‌نویس خوبی هست» یا «من استعدادی در رقص ندارم» از وجود این طرز فکر در افراد آگاه بشید.
در حالی که پسر داستان واقعی بالا دارای «ذهنیت رشد» هست. در این طرز فکر افراد معتقدند که همه می‌تواند در هر کاری ماهر شوند و در ضمن مهارت در کاری تنها از طریق تلاش و تمرین بسیار بدست می‌آید.

در یک تحقیق علمی دو آزمون درسی از دانش‌آموزان گرفته شد. پس از آزمون اول به نیمی از دانش‌آموزان این جمله گفته شد که «تو در این مورد استعداد داری» و به نصف دیگر اون‌ها این جمله گفته شد که «حتمن برای این آزمون خیلی تلاش کرده بودی».
وقتی آزمون دوم از دانش‌آموزان گرفته شد گروه اول ۲۰٪  بدتر از آزمون اول عمل کرده بودند. در واقع جمله‌ای که آنها از آموزگار خود شنیده بودند ذهنیت ثابت را در آنها القا می‌کرد و این پیام را به آنها منتقل شد که نیازی به تلاش نیست.
در مقابل عملکرد گروه دوم نسبت به آزمون اول ۳۰٪ بهتر بود! جمله‌ای که این گروه شنیدند ذهنیت رشد را در آنها فعال می‌کرد و این پیام را انتقال می‌داد که تلاش شما بوده که نتیجه را ایجاد کرده.

پنجاه درصد تفاوت درعملکرد به خاطر یک جمله که تنها یک معلم به دانش‌اموزها گفته بود. این عدد برای همه ما بسیار بالاتر از این حرف‌هاست. تعریف و تمجیدها و حرف‌های والدین، دوستان و حتا افراد ناشناس  در شبکه‌های اجتماعی که همه سعی دارند بگویند ما در کاری که انجام می‌دهیم فوق‌العاده‌ایم بدون اینکه حرفی از تلاش‌هایی که انجام دادیم زده شود.

در ضمن ویدیوی کوتاه در مورد تغییرات عصبی در مغر به هنگام تلاش بیشتر برای یادگیری وجود داره که پیشنهاد می‌کنم که اون رو هم ببینید.

با توجه به این موضوع پدر و مادرها باید مراقب جملاتی باشند که به عنوان تعریف به کوکان خود می‌گویند. برنامه‌نویس‌ها، طراح‌ها، کارآفرین‌ها و همه باید مراقب جملاتی باشند که دیگران به عنوان تعریف از آنها می‌زنند. هیچ وقت نباید حرف آنها را باور کنیم و تلاش‌هایی که انجام داده‌ایم را نادیده بگیریم. که اگر این کار را بکنیم پایانی خواهد بود بر یادگیری ما.

از طرفی باید حواسمان باشد که بهانه «نداشتن استعداد» را سرپوشی بر تنبلی‌های خود نکنیم.